به استناد ماده 49 قانون استخدام کشوری و ماده 26 قانون مقررات استخدامی
شرکتهای دولتی مستخدمین رسمی و ثابت می توانند از مرخصی بدون حقوق استفاده
نمایند
اعطای مرخصی بدون حقوق اعم از نیاز شخصی یا ادامه تحصیل با ضرورتهای اداری
منوط به درخواست رسمی مستخدم با ذکر علت و مدت می باشد و از طریق واحد
مربوط به مقام مجاز که اختیار تصمیم گیری در این مورد را دارد ارایه می
شود.در صورت موافقت مقام ذیربط حکم مرخصی بدون حقوق صادر می گردد.
شرایط اعطای مرخصی بدون حقوق:
1)مستخدم استحقاق مرخصی نداشته باشد
2) نیاز مستخدم به مرخصی محرز گردد.
3) مستخدم قصد ادامه تحصیل داشته باشد در ان خصوص ارایه مدارک ضروری است.
4) مستخدم ناگزیر باشد به اتفاق همسرش به خارج از محل خدمت خود مسافرت کند.
5) مستخدم پس از استفاده از چهار ماه مرخصی استعلاجی سالانه به سبب ادامه
همان بیماری یا ابتلاء به بیماری دیگر قادر به خدمت نباشد و بیماری دوم صعب
العلاج تشخیص داده نشود در صورت تایید مراتب توسط پزشک معتمد موافقت با
مرخصی الزامی است.
6) اعطای مرخصی بدون حقوق به مستخدم آزمایشی با ارایه مدارک مثبته با تشخیص
موسسه محل خدمت تا حداکثر دو ماه متوالی در طول خدمت آزمایشی مجاز است.

مدت و نوع مرخصی بدون حقوق
1)حداکثر 3 سال به لحاظ نیاز شخصی
2)تا حداکثر 5 سال برای ادامه تحصیلات عالی تخصصی در رشته شغلی مربوط به
شغل مستخدم
3) حداکثر 5 سال برای کسانی که در مشاغل دبیری و آموزگاری خدمت می کنند و
فاقد لیسانس می باشند.
4) حداکثر6 سال در مورد مستخدمینی که همسر آنان در مشاغل حساس دولتی در
داخل کشور خدمت می نمایند و به تبعیت از محل کار همسر، تشخیص این مشاغل به
عهده سازمان امور اداری و استخدامی کشور است.
5) حداکثر 6 سال در خصوص مستخدمینی که همسر آنان به ماموریت خارج از کشور
اعزام می‌شود موضوع قانون اعطای مرخصی بدون حقوق مستخدمین رسمی یا ثابت که
همسر آنان به ماموریت ثابت خارج از کشور اعزام می شوند مصوب 1/9/1366 مجلس
شورای اسلامی.
مستخدمینی که در حال مرخصی بدون حقوق می باشند می توانند از کمک هزینه های
موضوع ماده 3 قانون پرداخت پاداش پایان خدمت و بخشی از ضروری به کارکنان
دولت مصوب 26/2/1375 مجلس شورای اسلامی استفاده نمایند.